علایم شکستگی و انواع شکستگی

اصولاً در فصل زمستان میزان سوانح و حوادث منجر به شکستگی و دررفتگی اندام ها از سایر فصول بیشتر است اما در اسفند ماه به دلیل رسم دیرینه خانه تکانی در بین ما ایرانیان این گونه حوادث بیشتر دیده می شود . به همین دلیل بر آن شدیم تا نکاتی چند در مورد تظاهرات بالینی در شکستگی ها را متذکر شویم .

تقریباً همیشه می توان حضور یک شکستگی را فقط با یک شرح حال خوب و یافته های بالینی مربوطه دریافت ، ولی رادیوگرافی بمنظور تعیین دقیق ماهیت شکستگی ضروری می باشد .در وضعیتی که بیمار بعد از آسیب وارده قادر به ایستادن و راه رفتن نمی باشد و یا توانائی حرکت عضو آسیب دیده را ندارد ، همواره باید به یک شکستگی مشکوک شد . حضور فوری بدفرمی در استخوان یک عضو ، واضحاً مشخص کننده شکستگی می باشد تاریخچه ای از وجود یک کبودی ، یک یا چند روز پس از سانحه نیز می تواند شکستگی را مطرح کند .

احتیاط :

از آنجائیکه بعضی اوقات بیمار قادر به حرکت اندام آسیب دیده و دردناک خود می باشد ممکن است اشتباهاً پزشک تصور کند که شکستگی وجود ندارد . ولی باید توجه داشت که در موارد خاص علیرغم وجود شکستگی ، عملکرد معقول عضو حفظ می شود .
انواع خاصی از شکستگی که ممکن است بدین طریق از چشم مخفی بمانند شامل این موارد می باشد : شکستگی های ناشی از خستگی ، شکستگی های استخوانهای کوچک خصوصاً در مچ دست ، شکستگی های ترکه ای کوچک در کودکان .

علائمی که شک به شکستگی را برمی انگیزاند شامل :

بدفرمی قابل لمس یا مشاهده تورم موضعی ، کبودی قابل مشاهده ،‌حساسیت شدید موضعی بر روی استخوان ، اختلال شدید عملکرد
کمکهای اولیه برای تمام آسیب های اسکلتی ( شکستگی , دررفتگی و پیچ خوردگی ) یکسان است و شامل مراحل زیر می باشد:
۱- با حفظ خونسردی , صحنه حادثه را ارزیابی و درخواست کمک می کنید .
۲- وضعیت تنفسی و هوشیاری مصدوم را کنترل کنید .
۳- تمامی زخم های باز را با گاز استریل بپوشانید و خونریزی را کنترل کنید .
۴- اگر آسیب یا علامت واضحی وجود ندارد , ولی مصدوم از درد شکایت دارد, همیشه مبنا را بر وجود شدیدترین آسیب اسکلتی یعنی شکستگی بگذارید و اقدامات لازم را انجام دهید .
۵- از اقدام برا ی جا انداختن موارد شکستگی یا در رفتگی به شدت پرهیز کنید . به علاوه اگر سر استخوان شکسته از زخم بیرون زده است , سعی در فرو بردن آن به درون زخم نداشته باشید , بلکه آن را با روش مناسب , پانسمان و بانداژ کنید و سپس عضو صدمه دیده را با روش صحیح آتل بندی و بی حرکت کنید .کمک های اولیه شکستگی: علایم شکستگی و انواع شکستگی

علائم و نشانه های آسیب به دستگاه اسکلتی – عضلانی

• درد در محل آسیب
• - زخم باز یا بسته
• تورم شدید
• تغییر شکل عضو صدمه دیده
• دردناک بودن محل آسیب هنگام لمس ( حساسیت به لمس )
• عدم توانایی یا عدم تمایل بیمار به حرکت دادن عضو

  انواع شکستگی

  شکستگی باز : هرگاه در ناحیه ی دچار شکستگی زخمی وجود داشته باشد که با محل شکستگی استخوان مرتبط باشد , بطوری که باعث شود تا محل شکستگی با محیط بیرون ارتباط داشته باشد , به آن شکستگی باز اطلاق می شود . این مسئله باغث افزایش خطر عفونت در محل شکستگی می گردد .
  شکستگی بسته : در این نوع شکستگی ها علی رغم شکسته شدن استخوان پوست سالم است ( زخم بسته ) و به این علت شکستگی بسته نام دارد .در شکستگی باز به علت احتمال ورود میکروب امکان بروز عفونت های شدید بیشتر از شکستگی بسته می باشد .
  دررفتگی : هرگاه دو سطح استخوانی که در محل مفصل روبروی هم قرار می گیرند بطور کامل یا ناقص از محل خود جابجا می شوند به این حالت دررفتگی گفته می شود . این حالت معمولاً با پارگی و آسیب به رباطهای نگه دارنده اطراف مفصل همراه است . حرکت دادن محل دررفتگی همانند شکستگی بسیار دردناک و گاهی غیر عملی است . برای پیشگیری از آسیب به اعصاب و رگهای خونی و همچنین کاهش درد مصدوم باید مانع از حرکت مفصل شوید (آتل بندی) .
  پیچ خوردگی : آسیبی است که به علت کشیده شدن بیش از حد رباط های محافظ مفاصل به وجود می آید . در موارد پیچ خوردگی نیز برای کاهش درد مصدوم و جلوگیری ار ایجاد آسیب بیشتر , باید در اسرع وقت اقدام به بی حرکت کردن عضو صدمه دیده کنید (اتل بندی ).